sram

aaa4

jednak nieco urazilo jej dume. Przez kilka chwil wpatrywali sie w siebie. Alaryk pierwszy odwrocil wzrok.

-Jesli sie porzadnie umyjesz - odezwala sie wreszcie - chyba mozesz mnie oprowadzic po

ogrodach. Podobno sa piekne.

Rozdzial 19

Ujela go pod ramie, jakby byla to najzwyklejsza rzecz pod sloncem. Szli obok siebie, czujac sie bardzo swobodnie; Alaryk zwolnil kroku, by nie wyprzedzac Miny. Jej glowa siegala mu ledwie do ramienia; zawstydzil sie na wspomnienie tego, jaka krucha wydawala sie w jego dloniach. Mogl ja skrzywdzic, lecz teraz szla obok niego tak naturalnie, jakby znali sie od lat.

-Nawet nie wiem, jak masz na imie - odezwal sie nagle, zaskoczony, ze do tej pory o tym nie pomyslal.

-Mam na imie Determinacja.

Zatrzymal sie tak nagle, ze butami zaryl w trawe.

-Naprawde?

-Nie klamie.

Alaryk zastanawial sie chwile.

-Mysle, ze to imie do ciebie pasuje.

-I tak ma byc. Imiona nadawane przez Zakon maja swoja wage. Ale nie musisz zwracac sie do mnie w ten sposob - dodala z usmiechem.